Inhoudsopgave
In tijden van klimaatcrisissen, energietekorten en torenhoge energieprijzen wordt “stadsverwarming” als warmteleverancier enorm belangrijk. Onder stadsverwarming verstaan we de rechtstreekse levering aan eindklanten, bijvoorbeeld het leveren aan eengezinswoningen via een stadsverwarmingsleiding.
De thermische energie wordt centraal vanuit een elektriciteitscentrale aan het stadsverwarmingsnet toegevoerd en decentraal met een geschikt medium (meestal water) overgedragen aan de klanten.
De toegevoerde warmte kan ofwel in een primair proces worden opgewekt door een speciaal gebouwde elektriciteitscentrale of worden gebruikt als secundaire restwarmte vanuit een bestaand proces.
Door de getransporteerde warmte centraal op te wekken, kunnen brandstoffen efficiënt worden gebruikt of worden bespaard. Door gebruik te maken van restwarmte kan de energiebalans van een proces worden verbeterd waardoor weer kan worden bespaard op conservatieve, fossiele brandstoffen.
Leidingnet
Hoewel stadsverwarmingsnetten gewoonlijk centraal gelegen zijn rond de stadsverwarmingsbron, kunnen pijpleidingen een lengte van enkele tientallen kilometers hebben.
Pijpleidingen bestaan uit zogenaamde mediumleidingen (leidingen die in direct contact staan met het warmtedragend medium), die thermisch geïsoleerd zijn om de energieverliezen langs het toevoernet te beperken.
De mediumleidingen worden altijd paarsgewijs gelegd, aangezien het stadsverwarmingstransport in een circuit plaatsvindt: De warmte wordt getransporteerd voor middel van een warmteoverdrachtsmedium van de bron naar de verbruikers in de “toevoerleiding”.
Van de verbruiker terug naar de bron wordt het warmtedragend medium getransporteerd in de “retourleiding”. Zo krijgt bijvoorbeeld elke eengezinswoning een aansluiting voor stadsverwarming die bestaat uit een “aanvoer” en een “retour”.
Afhankelijk van de toepassing, de temperatuur van het warmtedragend medium, het ontwerp van het leidingnet en de externe omstandigheden, worden mediumleidingen van verschillende materialen gemaakt en geïsoleerd. Meestal worden buizen met een kunststof of een stalen mantel gebruikt.
Testen
Om een veilige en economische werking op lange termijn te garanderen, moeten nieuw aangelegde stadsverwarmingsnetwerken worden gecontroleerd.
Met het FW 602-werkblad heeft de AGFW in Duitsland een set aan regels voor stadsverwarmingsleidingen gepubliceerd voor het testen van mediumleidingen leidingen op dichtheid en sterkte. Hierin worden verschillende testprocedures beschreven en voorgeschreven die moeten worden uitgevoerd bij nieuw aangelegde, verlengde en gewijzigde stadsverwarmingsleidingen.
De aanbevolen methoden omvatten bijvoorbeeld onderstaande testmethodes met overdruk:
- Methode voor drukverschilmeting
- Drukmeetmethode
- Hydrostatische test
De afzonderlijk procedures verschillen wat betreft apparaattechniek, uitvoering en procedure.
Daarnaast zijn er specificaties en voorschriften met betrekking tot het leidingmateriaal, niet elke procedure mag voor een specifieke leiding worden toegepast.
In de volgende blogpost over het warmtenet worden de details, van de procedures die met de smart memo kunnen worden uitgevoerd, toegelicht. Daarnaast worden de voor- en nadelen en verschillen in de apparatentechnologie belicht.